σπείραμα, ατος
(
τὸ) [
ρᾱ]
I enroulement,
d’où :
1 replis d’un serpent,
Eschl. Ch.
248 ; Arstt.
Mir. 130,
etc. ||
2 fig. évolution (d’une période de temps) Anth. App. 109 ||
II objet enroulé,
particul. lange, Nic. Al. 417 ||
E Ion. σπείρημα, Nic. l. c.
Étym.
σπειράω.