σπερματίας σικυός

σπερματίζω

σπερματικός
σπερματίζω []
1 tr. répandre de la semence, Herm. (Stob. Ecl. 1, 476) ; fig. féconder, Spt. Lev. 12, 2 ||
2 intr. être en graines, Spt. Ex. 9, 31.
Étym. σπέρμα.