σφέας

σφεδανός

σφεῖς
σφεδανός, ή, όν [ᾰ] violent, véhément, impétueux, Anth. 6, 219 ; Nic. Th. 642 ; adv. σφεδανόν, Il. 11, 165 ; 16, 372 ; 21, 542, vivement.
Étym. Étymol. inconnue ; cf. σφοδρός.