σφίγγω

σφιγκτήρ

σφίγκτης
σφιγκτήρ, ῆρος ()
1 lien, bandage, bandeau, Anth. 5, 206 ; Nonn. D. 16, 391 ||
2 muscle annulaire de l’anus, sphincter, Anth. 12, 7 ; P. Eg. 6, 78.
Étym. σφίγγω.