σφοδρύνω

σφοδρῶς

σφονδύλειον
σφοδρῶς, adv. avec véhémence, avec force, Od. 12, 124 ; Xén. Œc. 1, 21, etc. ; Plat. Ap. 23e, etc. ||
Cp. -ότερον, Th. C.P. 5, 10, 1 ; ou -οτέρως, Th. C.P. 5, 9, 13.
Sup. -ότατον, Xén. Eq. 12, 13.
Étym. σφοδρός.