σφηκώδης

σφήκωμα

σφηκών
σφήκωμα, ατος (τὸ)
1 bas du cimier d’un casque, Ar. Pax 1216 ; d’où cimier, Soph. fr. 314 ||
2 lien, bandage, ceinture, Diosc. Præf. 8 ; P. Eg. 6, 25 ||
3 couvercle de marmite, Diosc. Iob. 19, p. 76.
Étym. σφηκόω.