σφηνοκέφαλος

σφηνοπώγων

σφηνόω-ῶ
σφηνο·πώγων, gén. ονος, adj. m. qui a la barbe en pointe, Luc. Ep. sat. 24 ; Artém. 2, 42.
Étym. σφήν, πώγων.