σποδέω-ῶ

σποδιά

σποδιακός
σποδιά, ᾶς (ἡ) [ῐ]
1 cendre, Od. 5, 488 ; Eur. Cycl. 615 ; Call. Dian. 69 ||
2 poussière, Anth. 11, 158 ||
3 scorie de métaux, Diosc. 5, 85 ||
E Ion. -ιή, Od. Call. ll. cc.
Étym. σποδός.