σπορολογέω-ῶ

σπόρος

σποῦ
σπόρος, ου ()
1 ensemencement, Hdt. 8, 109 ; Xén. Œc. 7, 20 ; Plat. Tim. 42b ; Plut. M. 144b ; d’où temps des semailles, Xén. Œc. 17, 4 ; Thcr. Idyl. 10, 14 ; Plat. Tim. 42d ||
2 semence, A. Rh. 3, 413 ; Thcr. Idyl. 25, 5 ; Anth. 11, 365 ; Plut. M. 670b ; d’où produit, Hdt. 4, 53 ; Soph. Ph. 706 ; particul. semence génitale, Hpc. 359, 41, etc. ; Plut. M. 144b ; d’où fig. rejeton, enfant, Lyc. 221, 750, etc. ||
E Gén. dor. σπόρω, Thcr. Idyl. 10, 14.
Étym. σπείρω.