σπηλαιώδης

σπῆλυγξ

σπιδής
σπῆλυγξ, υγγος (ἡ) caverne, antre, grotte, Arstt. H.A. 9, 17, 2 ; Thcr. Idyl. 16, 53 ; A. Rh. 2, 568.
Étym. σπήλαιον, cf. lat. spēlunca.