σταλῆναι

στάλιξ

Στάλκας
στάλιξ, ικος (ἡ) [ᾰῐκ] pieu qui retient les filets des chasseurs, Thcr. Epigr. 3 ; Anth. 6, 109 ; Plut. Pel. 8 ; différ. de σχαλίς, Opp. H. 4, 607.