στερκτικός

στερκτικός, ή, όν, porté à aimer, aimant, Arstt. H.A. 9, 44, 2 ; Arr. Epict. 2, 10, 23 ; avec le gén. Plut. M. 7e ; τὸ στερκτικόν, Plut. M. 769c, la tendresse.