στεῦμαι
στεφαναφορίαστεῦμαι (seul. prés. et
impf.)
1 se tenir debout,
Od. 11, 584
||
2 affirmer,
promettre : τινι, Il. 5, 832, à qqn,
avec l’inf. fut. Il. 3, 83 ; 9, 241 ; 18, 191 ;
21, 455 ; ou
ao. Od.
17, 525 ; Eschl. Pers. 49 ; postér. prés.
A. Rh. 2, 1204
||
E Prés. 1 sg. στεῦμαι,
Orph. Lith.
82 ; 3 sg.
στεῦται, Il.
3, 83 ; Od.
17, 525 ; A.
Rh. 3, 337 ; 3
pl. στεῦνται, Eschl. Pers. 49, et impf. 3 sg.
στεῦτο, Il.
2, 597 ; 18,
191 ; Od. 11,
584 ; A. Rh. 3,
579.
Étym. R.
indo-europ. *steu-, être manifeste ; cf. sscr. stáuti, louer, déclarer.