Σθεινώ

σθεναρός

σθεναρῶς
σθεναρός, ά, όν [ᾰ] fort, puissant, Il. 9, 505 ; Hpc. Fract. 773 ; Eur. El. 389 ; A. Rh. 4, 543 ||
Cp. -ώτερος, Soph. O.R. 467.
Étym. σθένος.