στραγγαλιάω-ῶ

στραγγαλίζω

στραγγάλιον
στραγγαλίζω [ᾰ] tordre, acc. Alciphr. 3, 49 ; abs. étrangler, acc. Str. 260 ; Plut. M. 530d.
Étym. στραγγάλη.