στροϐέω-ῶ
στροϐητόςστροϐέω-ῶ (f.
ήσομαι, ao.
ἐστρόϐησα, pf.
inus. ; pf. pass. ἐστρόϐημαι)
1 faire tourner comme une
toupie, tourner et retourner, acc.
Ar. Eq.
386, etc. ;
fig. Ar.
Nub. 700
||
2 fig. agiter, bouleverser, Eschl. Ag. 1215, Ch. 1052 ; Plut. Num. 13 ; au pass. Eschl. Ch. 203 ; Pol. 24, 8, 13 ||
Moy. tourner en tous
sens, rouler : ὄμματα, Ar. Ran. 817, les yeux.
Étym.
στρόϐος.