στροφεῖον

στροφεύς

στροφέω-ῶ
στροφεύς, έως (ὁ) gond de porte, Ar. Th. 487 ; Th. H.P. 5, 6, 4 ; Pol. 7, 16, 5 ; Luc. D. mer. 12, 3.
Étym. στρέφω.