στρόφιγξ
Στροφίηστρόφιγξ, ιγγος
(ὁ)
1 pivot, Eur. Ph. 1126 ; particul. gond
d’une porte, Th. H.P. 5, 5, 4 ;
Plut. Rom.
23 ; fig.
en parl. de la langue d’un bavard,
Ar. Ran.
893 ||
2 vertèbre, Phérécr. (Com. fr.
2, 356) ; Plat.
Tim. 74 a, b ||
E ἡ στρ. EM. 446, 31, etc.
Étym.
στρέφω.