στύγος
στυλάριονστύγος, εος-ους
(τὸ) [ῠ]
1 ce qui cause un
sentiment d’horreur, d’où chagrin,
tristesse, Eschl. Ag. 1308 ||
2 objet de haine,
Eschl. Ag.
558, Ch.
392, 770 ; particul. en parl. des
Érynies, Eschl. Eum. 644, etc. ; A. Rh. 4, 445.
Étym.
στυγέω.