στυγόδεμνος

στύγος

στυλάριον
στύγος, εος-ους (τὸ) []
1 ce qui cause un sentiment d’horreur, d’où chagrin, tristesse, Eschl. Ag. 1308 ||
2 objet de haine, Eschl. Ag. 558, Ch. 392, 770 ; particul. en parl. des Érynies, Eschl. Eum. 644, etc. ; A. Rh. 4, 445.
Étym. στυγέω.