στύψις

στύω

Στώαξ
στύω [ῡ] (f. στύσω, ao. ἔστυσα, pf. ἔστυκα [ῡ]) être en érection, Ar. Lys. 598 ||
Moy. m. sign. Ar. Av. 1256 ; Luc. Alex. 11 ||
E Pf. 3 pl. lac. ἐστύκαντι, Ar. Lys. 996.
Étym. indo-europ. *sth₂-u-, v. ἵστημι.