σύ

E Nom. σύ, Od. 18, 31, etc. — Voc. σύ, Il. Ar. ll. cc. — Éol. et dor. τύ, Sapph. fr. 1, 13 Bgk ; Ar. Ach. 777, 861, etc. ; Oracl. (Hdt. 4, 157) ; béot. τού, Corinn. fr. 1 et 5 Bgk ; épq. τύνη [ῡ] Il. 5, 485 ; Chilon (Plut. M. 150a). — Gén. σοῦ, Hom. Att. ; ion. et dor. σέο et σεῦ, Hom. Pd. Hdt. ; ion. σέθεν, Hom. Lyr. Trag. ; épq. σεῖο, Il. 3, 137, etc. ; σου enclit. chez les Att., σεο chez les Ion. ; dor. τέο, Alcm. 17 ; τεῦ, Plut. Pyrrh. 26, M. 241a ; enclit. τευ, Thcr. Idyl. 5, 19 ; 7, 25 ; 8, 82, etc. ; τεοῦ, Sophr. et Epich. (Dysc. Pron. 96c); Call. Cer. 98 ; épq. τεοῖο, Il. 8, 37, 468 ; éol. et dor. τεοῦς (sel. Buttm. τέους) ; Corinn. fr. 24 Bgk ; Sophr. (Dysc. Pron. p. 95c) ; Thcr. Idyl. 11, 25 ; 18, 41 ; ou τεῦς, Corinn. fr. 24 Bgk ; Epich. (Dysc. Pron. p. 96a) ; enclit. τεος, Sophr. (Dysc. Pron. p. 95c) ; autres formes dor. τίω, τίως, τίος, Dysc. Pron. p. 95c, 96c ; éol. τιοῦς, Dysc. Pron. p. 95c. — Dat. σοί, Hom. Att. ; encl. σοι, Att. ; dor. et ion. τοί, Hom. Hdt., ou τίν [ῑ] Pd. I. 6, 5 ; Thcr. Idyl. 2, 20 ; 3, 33 ; 5, 52 ; ou τίν [ῐ] Alcm. 16 ; Pd. P. 1, 56 ; 8, 97 ; N. 10, 54 ; épq. τεΐν, Il. 11, 201 ; Od. 4, 619 ; Oracl. (Hdt. 5, 60, 61) ; Call. L. Pall. 37. — Acc. σέ, encl. σε, Hom. Att. etc. ; dor. τέ, Alcm. 52 ; Thcr. Idyl. 1, 5 ; ou τύ, Ar. Eq. 1225, Ach. 730, 779 ; Thcr. Idyl. 56, 78 ; τεΐ, Alcm. 53 ; et τίν, Corinn. fr. 4 Bgk ; Thcr. Idyl. 11, 39. — Plur. nom. ὑμεῖς, Hom. Att. etc. ; épq. et éol. ὔμμες, Hom. Sapph. 26 ; dor. ὑμές, Sophr. 33 ; Ar. Ach. 760, 761, 862 ; béot. οὐμές, Corinn. fr. 6 ; postér. ὑμέες, Parth. fr. 14 Martini (Dysc. Pron. p. 118b). — Gén. ὑμῶν, Att. ; chez Hom. ὑμέων (dissyll.) et ὑμείων, Il. 7, 159, etc. ; éol. ὐμμέων, Alc. 93 (77) ; béot. οὐμίων, Corinn. fr. 22 Bgk. — Dat. ὑμῖν, Hom. Att. etc. ; chez les Trag. ὑμίν ou ὗμιν, Soph. Aj. 864, 1242, 1264 ; El. 804, 1328, etc. ; ὕμιν, Od. 1, 376 ; 2, 141 etc. ; cf. EM. 432, 36 ; éol. et épq. ὔμμι [ῐ] et ὔμμιν [ῐ], Od. 2, 316 ; 11, 335, etc. ; Hés. Sc. 328 ; Sapph. 17. — Acc. ὑμᾶς, Att. ; chez Hom. ὑμέας (dissyll.) ; éol. et épq. ὔμμε, Il. 11, 781, etc. ; Pd. I. 5, 28 ; Eschl. Eum. 620 ; Soph. Ant. 846 ; Thcr. Idyl. 5, 145 ; Xén. Hell. 4, 4, 10 ; dor. ὑμέ, Alcm. 37 ; Sophr. 99 Ahrens ; Ar. Lys. 87 ; Ach. 737, 739. — Les formes ὔμμες, ὔμμι, ὔμμε sont les seuls exemples où, dans la langue épq., υ ait l’esprit doux. — Duel nom.-acc. σφῶϊ, Hom. ; et σφώ (non σφῳ) Il. 1, 574 ; 11, 782 ; 13, 47 ; 15, 146 ; Att. ; gén.-dat. σφῶϊν, Hom. ; par contr. σφῷν, Od. 4, 62 ; Att. — σύ renforcé en σύ γε, d’ordin. en un seul mot σύγε (comme ἔγωγε), Hom. Att. ; dor. τύγε ou τύγα, Timocr. fr. 1, 1, 2 Bgk ; Epich. (Plut. Popl. 15) ; Thcr. Idyl. 5, 69, 71 ; Plut. Pyrrh. 26, etc. ; dat. σοίγε, acc. σέγε, Hom. ; de même σύπερ, Il. 24, 398. Duel renforcé ἀμφοτέρω σφῶϊ, Il. 7, 280 ; 10, 552.