σύλλημψις

σύλληξις

συλληπτέος
σύλληξις, εως (ἡ) action de réunir par le sort, Plat. Tim. 18e, etc. ; particul. action d’apparier par le sort, gén. Plat. Leg. 819b ; Plut. M. 390b.
Étym. συλλαγχάνω.