σύμϐιος

σύμ·ϐιος, ος, ον, qui vit avec, dat. Arstt. Nic. 9, 11, 1 ; Th. C.P. 2, 17, 5 ; subst. ὁ ou ἡ σ. compagnon, compagne ; particul. ὁ σ. Anth. App. 331, époux ; ἡ σ. Anth. App. 282 ; DS. 4, 46, épouse.