συμϐίωσις

συμϐίωσις, εως (ἡ) vie en commun, camaraderie, intimité, Pol. 5, 81, 2 ; Cic. Att. 13, 23 ; μετά τινος, Pol. 32, 11, 10 ; DS. 1, 62 ; 4, 54 ; Exc. p. 571, 27, avec qqn.