συμμαχίς
συμμάχομαισυμμαχίς, anc. att.
ξυμμαχίς, ίδος
[ᾰῐδ] adj.
f. allié, Thc. 1, 98 ; Xén. Ath. 1, 14, 16 ;
subst. ἡ σ.
(s. e. πόλις)
Thc. 2, 2 ;
Xén. Hell.
7, 3, 11, ville alliée, État allié ;
ou (s. e.
δύναμις) forces alliées, les alliés,
Thc. 5, 36,
110.
Étym.
σύμμαχος.