σύμμαχος
Σύμμαχοςσύμ·μαχος, anc. att.
ξύμ·μαχος, ος, ον
[ᾰ]
1 qui assiste dans un
combat, allié ou auxiliaire de,
dat. Hdt.
1, 22 ; Att.
(Eschl. Pers.
792, etc.) ;
abs. Hdt.
1, 102, etc. ;
Xén. An.
5, 5, 22, etc.
||
2 p.
ext. qui assiste, auxiliaire, Hdt.
5, 65 ; Thc.
4, 10, etc. ;
avec un gén. de chose, auxiliaire de,
Xén. Mem.
2, 1, 32 ; Xén.
An. 2, 4,
7.
Étym.
σ. μάχη.