συμμέτοχος

συμ·μέτοχος, ος, ον, qui participe à : τινί τινος, Jos. B.J. 1, 24, 6, qui participe à une ch. avec qqn ; subst. celui qui participe à, gén. Arstt. Plant. 1, 1, 22 ; NT. Eph. 5, 7.