συμμετρέω

συμμέτρησις

συμμετρητής
συμμέτρησις, anc. att. ξυμμέτρησις, εως (ἡ) action de mesurer par comparaison, Epic. (DL. 10, 130) ; Thc. 3, 20.
Étym. συμμετρέω.