συμπαράληψις

συμπαραμένω

συμπαραμιγνύω
συμ·παραμένω, anc. att. ξυμ·παραμένω :
1 rester avec qqn pour l’assister, dat. Mén. 4, 164 Meineke ||
2 rester en même temps que, dat. Thc. 6, 89 ; abs. persister, Hpc. Prorrh. 100 ; Thc. 6, 89.