συμπάθησις

συμπαθία

συμπαθῶς
*συμπαθία, ion. συμπαθίη, ης (ἡ) [ᾰ] c. le préc. A. Pl. 143 ; Arét. p. 7, 16 ; 22, 16.
Étym. συμπαθής.