συμποσιαρχία

συμποσίαρχος

συμπόσιον
συμποσί·αρχος, ου (ὁ) président d’un banquet, chargé d’en régler l’ordonnance, etc. Xén. An. 6, 1, 30.
Étym. συμπόσιον, ἄρχω.