συμπρέπω

συμπρεσϐευτής

συμπρεσϐεύω
συμπρεσϐευτής, οῦ (ὁ) collègue pour une ambassade, Eschn. 24, 12 ; Lys. 177, 41.
Étym. συμπρεσϐεύω.