σύμπτωμα
συμπτωματικῶςσύμπτωμα, ατος
(τὸ)
I affaissement,
DC. 60, 33
||
II coïncidence,
rencontre, d’où :
1 en
gén. événement fortuit, Arstt.
Rhet. 1, 9,
32 ; ἀπὸ συμπτώματος, Arstt. Phys. 2, 8, 5, par hasard ||
2 particul. événement malheureux (cf. ἀπὸ τύχης), malheur,
malechance, Thc. 4,
36 ; Dém. 1295,
20 ; Arstt. Pol. 5, 4, 5. ||
3 symptôme, Plat. Ax. 364c ; Arét. Caus. m. diut.
1, 3.
Étym.
συμπίπτω.