συναναμίγνυμι

συν·αναμίγνυμι, anc. att. ξυν·αναμίγνυμι, mêler l’un avec l’autre, Ath. 177b ; au pass. se mêler à, dat. Plut. Phil. 21, M. 256a ; Ath. 256a ; fig. devenir une partie de, dat. Luc. Char. 15.