συνανδραγαθέω-ῶ

συνανδρόομαι-οῦμαι

συνάνειμι
συν·ανδρόομαι-οῦμαι (ao. συνηνδρώθην) croître ou prendre de la force en même temps qu’on devient homme, Hpc. Prorrh. 92 ; Jos. B.J. 1, 23, 1.