συνάντομαι
συνανύτωσυν·άντομαι, se rencontrer avec, rencontrer,
Il. 7, 22,
etc. ; Od.
4, 367, etc. ;
Hés. Th.
877 ; Pd.
O. 2, 71 ;
fig. κόρος οὐ δίκᾳ
συναντόμενος, Pd. O. 2, 175, une injuste
envie s’est élevée contre (sa gloire) ; φόρμιγγι
συνάντεσθαι, Pd. I. 2, 4, aborder la lyre,
s’en servir ||
E Seul. prés. Od. 15, 538 ; Hés. Pd. ll. cc., et impf. συνηντόμην,
Il. 21, 34 ;
Thcr. Idyl.
8, 1 ; 3 duel sans
augm. συναντέσθην, Il. 7, 22 ; en prose, A. Lib.
35.