συγχαίρω
συγχαλάω-ῶσυγ·χαίρω (f.
συγχαρήσομαι [ᾰ], ao. 2
συνεχάρην [ᾰ])
1 se réjouir avec :
τινί, Arstt.
Nic. 9, 4, 1,
etc. avec qqn ; abs. Eschl. Ag. 793 ; Ar. Pax 1317 ; τινί, Ar. Eq. 1333 ; Plat. Epin. 988b ; ἐπί τινι, Xén. Hier. 11, 12, de qqe ch. ; ὅτι,
Eschn. 34, 9,
de ce que ||
2 rendre grâces :
τινί τινος, Dém.
194, 23, à qqn de qqe ch. ||
3 féliciter :
τινὶ ἐπί τινι, Pol. 30, 16, 1, qqn de qqe
ch. ||
E Ao. impér. συγχάρηθι
[ᾰ] Anacreont. 31, 30.