σύγχορος

σύγχορτος

συγχόω
σύγ·χορτος, ος, ον, dont le fourrage est le même, p. ext. limitrophe, voisin de, gén. Eur. H.f. 371 ; dat. Eschl. Suppl. 5 ; Eur. fr. 179 ; Orph. Arg. 191.
Étym. σ. χόρτος.