συνευαρεστέομαι-οῦμαι

συνευαστήρ

συνευδαιμονέω-ῶ
συν·ευαστήρ, ῆρος (ὁ) qui prend part aux fêtes de Bacchus, Orph. H. 1, 34.
Étym. σ. εὐάζω.