συνευθύνω

συνευνάζω

συνευναστήρια
συν·ευνάζω, unir, marier, Apd. 2, 4, 10 ||
Moy. (ao. συνηυνάσθην) s’unir à, dat. Soph. O.R. 982 ; Luc. As. 52 ; abs. Pd. P. 4, 452.