σύγγνοια

συγγνώμη

συγγνωμονέω-ῶ
συγγνώμη, anc. att. ξυγγνώμη, ης ()
1 pardon : συγγνώμην ἔχειν τινί, avec un n. de pers. p. suj. accorder le pardon à qqn, Hdt. 1, 116, 155 ; Att. ; τινός, Hdt. 6, 86 ; Soph. El. 400, etc. ; περί τι, Arstt. Nic. 6, 11, 1, pour qqe ch. ; avec un inf. Soph. Aj. 1322 ; avec un n. de chose p. suj. entraîner le pardon pour qqn, être pardonné ou pardonnable, Soph. Tr. 327 ; cf. Thc. 3, 44 ; Plut. M. 1118e ; συγγνώμην αἰτεῖσθαι, Plat. Criti. 106b, demander son pardon ; συγγνώμην ποιήσασθαι, Hdt. 2, 110 ; διδόναι, Pol. 8, 1, 2 ; νέμειν, Paus. 2, 27, 4 ; ἀπονέμειν, Luc. Nigr. 14, accorder le pardon, pardonner ; συγγνώμης τυγχάνειν, Xén. Mem. 1, 7, 4, obtenir son pardon ; συγγνώμης τυγχάνειν τινός, Eur. Hipp. 1326 ; ὑπέρ τινος, Isocr. 289d, obtenir son pardon pour qqe ch. ; παρά τινος, Lys. 190, 22, obtenir le pardon de qqn ; συγγνώμην λαμϐάνειν παρά τινος, Plat. Phil. 65c, m. sign. ; ξυγγνώμην λαμϐάνειν avec un inf. Thc. 3, 40, obtenir son pardon pour, etc. ; συγγνώμη ἐστί, avec une prop. inf. Thc. 4, 61 ; 5, 81 ; Dém. 415, 16 ; ou avec εἰ, Thc. 1, 24 ; ou ἐάν, Plat. Hipp. mi. 372a, c’est chose pardonnable, si, etc. ; avec un part. : τούτων μὴ ἀπεχομένῳ σοι ἔσται πολλὴ συγγνώμη, Plat. Theæt. 197a, ce sera chose bien pardonnable, si tu ne t’abstiens pas de ces choses, ||
2 indulgence, concession, permission, Arstt. Nic. 6, 11, 1 ; NT. 1 Cor. 7, 6.
Étym. συγγιγνώσκω.