συγκαλέω-ῶ
συγκαλινδέομαι-οῦμαισυγ·καλέω-ῶ (f.
-έσω, att.
-ῶ ; ao.
συνεκάλεσα, etc.) [ᾰ]
1 appeler en même
temps : τινά τινι, Xén. Cyr. 8, 4, 1, qqn en même temps que qqn ||
2 p.
suite, convoquer, Il. 2, 55 ; 10, 302 ;
Hdt. 1, 206 ;
Eschl. Suppl.
517 ; Ar.
Av. 201 ;
τινα avec un
inf. Luc. V.
auct. 1, convoquer qqn pour,
etc. ||
Moy. convoquer près de
soi ou pour soi, Hdt. 2, 160 ; NT. Luc. 9, 1, etc. ||
E Fut. épq. συγκαλέω,
Hom. Ep.
14, 8.