συγκατασχίζω

συγκατατάσσω

συγκατατείνω
συγ·κατατάσσω, att. -τάττω, disposer avec ou ensemble, Xén. Cyr. 6, 3, 32 ; fig. Polyen 5, 2, 22 ; au pass. être disposé harmonieusement, M. Ant. 7, 9.