συγκεραυνόω

συγ·κεραυνόω, anc. att. ξυγ·κεραυνόω-ῶ, foudroyer ensemble ou en même temps, acc. Eur. Bacch. 1103 ; Crat. (Com. fr. 2, 122) ; fig. frapper de stupeur, Archil. 72.