συγκινδυνεύω
συγκινέω-ῶσυγ·κινδυνεύω [δῡ]
1 s’exposer à un danger
avec, dat. Plat.
Leg. 969a ; abs. Xén. Ages. 11, 13 ;
Plat. Phil.
29a,
etc. ||
2 particul. être compagnon d’armes : τινί, Thc. 8, 22 ; Plut. Sol. 20, Alex. 19, Demetr. 40 ; μετά τινος, Pol.
2, 3, 5, de qqn.