συγκοίμημα

συγκοίμησις

συγκοιμίζω
συγκοίμησις, εως (ἡ) action de coucher avec, gén. Plat. Phædr. 255e ; avec μετά et le gén. DC. 79, 13.
Étym. συγκοιμάομαι.