συγκορυϐαντιάω-ῶ

συγκόρυφος

συγκορυφόω-ῶ
συγ·κόρυφος, ος, ον [ῠ] uni par le sommet, Arstt. Probl. 15, 11, 2.
Étym. σ. κορυφή.