συγκτυπέω-ῶ

συγκυϐευτής

συγκυϐεύω
συγκυϐευτής, οῦ (ὁ) [κῠ] partenaire au jeu de dés, compagnon de jeu, Eschn. 8, 41 ; 9, 6 ; DC. 45, 47 ; 59, 22.
Étym. συγκυϐεύω.