συνόδους

συν·όδους, -όδοντος (ὁ, ἡ) qui a les dents serrées et comme soudées, Arstt. H.A. 8, 6, 1 ; subst. ὁ σ. (qqf. ἡ σ. Numén. dans Ath. 322b) spare denté, sorte de poisson, Epich. fr. 47 Ahrens ; Opp. H. 1, 170 ; Artém. 2, 14 ; Archestr. (Ath. 322b).