συνοίκισις

συνοικισμός

συνοικιστήρ
συνοικισμός, οῦ (ὁ)
1 colonisation, Pol. 4, 33, 7 ; Plut. Rom. 9, etc. ||
2 cohabitation, mariage, DS. 18, 23 ; Plut. Sol. 20.
Étym. συνοικίζω.